Bij EenVandaag Radio sprak ik in factcheckrubriek Feit of Fictie over de Noord-Koreaanse Kim-dynastie.
Het fragment is hier terug te luisteren.
Bij EenVandaag Radio sprak ik in factcheckrubriek Feit of Fictie over de Noord-Koreaanse Kim-dynastie.
Het fragment is hier terug te luisteren.
Nadat hij in Noord-Korea zijn hand en een deel van zijn been was verloren, besloot Ji Seong-ho naar Zuid-Korea te vluchten. Dat was niet makkelijk: hij moest 10.000 kilometer ongezien van de Noord-Koreaanse grens door China naar Thailand zien te komen – op krukken. Maar het lukte hem en hij vertelde onlangs in Oslo hoe en waarom hij het communistische land ontvluchtte.
Bekijk hier de emotionele toespraak die Ji gaf op het Oslo Freedom Forum (n.b. zet eerst de ondertitels aan door op het tandwiel rechts onderin te klikken en bij ondertiteling ‘Engels’ te selecteren):
In een bewogen en geëmotioneerd betoog, waarin Ji het niet droog houdt, vertelt Ji waarom hij zich gedwongen zag om te vluchten. Zijn familie leed ernstig onder de hongersnood in de jaren negentig, die aan honderdduizenden Noord-Koreanen het leven kostte. Ji zag op school steeds meer bankjes leeg worden en zag in 1995 zijn oma voor zijn ogen sterven. Ji:
“De afgelopen zeven decennia heeft de Kimfamilie het Noord-Koreaanse volk misleid. Zelfs toen mijn klasgenoten stierven van de honger, bleef mijn leraar beweren dat ons gelukkige socialistische systeem het beste ter wereld was.
Toen hij kolen probeerde te stelen uit een trein, viel Ji flauw omdat hij al dagen niet gegeten had. Toen hij weer bijkwam, zag hij dat de trein over zijn linkerbeen en vingers was gereden. In het ziekenhuis zaagt een arts zonder verdoving een deel van Ji’s been af, waarna hij zonder medicijnen naar huis werd gestuurd.
Ji ligt hele dagen op bed en is van zijn broer en zus afhankelijk om hem eten te brengen. Deze geven hem meer dan zij kunnen missen, waardoor zij (net als een vijfde van alle Noord-Koreaanse kinderen vandaag de dag) een groeiachterstand oplopen. Tot op de dag van vandaag voelt Ji een gemengd gevoel van schuld en dankbaarheid.
Later besluit Ji om de grens naar China over te steken om eten voor zijn familie te halen. Het lukt hem om op krukken het buurland te bereiken. Daar valt hem op dat “de honden in China nog beter te eten krijgen dan mijn familie in Noord-Korea”, zo verzucht Ji.
Maar Ji weet een paar kilo rijst buit te maken en vertrekt vol goede moed terug naar zijn thuisland. Daar wordt hij direct gearresteerd omdat hij met zijn tocht “de waardigheid van de Grote Leider zou hebben beledigd”. Hij wordt gefolterd en zijn eten wordt hem ontnomen. Een verslagen Ji beseft zich dat er geen toekomst voor hem in Noord-Korea is en besluit te vluchten.
Samen met zijn broer weet Ji de Tumenrivier over te steken die Noord-Korea van China scheidt. Dan begint de echte monsterklus. Omdat China Noord-Koreaanse vluchtelingen terugstuurt, moet het tweetal ongezien het land door zien te reizen naar Thailand. Via een ondergronds netwerk bereiken ze uiteindelijk via Birma en Laos de Thaise hoofdstad Bangkok, waar ze op het vliegtuig naar hun nieuwe thuisland worden gezet: Zuid-Korea
In Seoul komen Ji’s dromen uit. Niet alleen ontvangt hij een prothese voor zijn been en arm, wat hij altijd al had gewild. Ook gaat een lang gekoesterde wens van Ji en van zijn vader in vervulling: hij behaalt een universitair diploma.
Maar Ji is nog niet uitgedroomd. In Zuid-Korea heeft hij de organisatie Nu, Actie en Eenheid voor Mensenrechten in het leven geroepen. Hij heeft hiermee naar eigen zeggen al meer dan honderd Noord-Koreanen gered. Maar daarnaast helpt hij ook de mensen die in Noord-Korea achterblijven:
“Het is zeer belangrijk voor ons om te praten over wat er in Noord-Korea gebeurt, maar het is nog belangrijker om Noord-Koreanen te vertellen wat er in de buitenwereld gebeurt. Met informatie van buitenaf die Noord-Koreanen via de radio en de zwarte markt bereiken is het land aan het veranderen.
Ji is niet de eerste die voor de camera vertelt over het miserabele leven in Noord-Korea en over zijn ontsnappingspoging. Hier nog enkele video’s van lotgenoten, waarvan die van Yeonmi Park de bekendste is:
https://www.youtube.com/watch?v=Ei-gGvLWOZI
Een eerdere versie van dit artikel verscheen op 30 mei 2015 op nrc.nl.